استان مازندران درطول سال های پس از انقلاب استانداران زیادی را به خود دیده که از این حیث در ایران رکوردار است اما همچنان برخی تنها عامل عدم توسعه استان را استاندار می دانند و به دنبال تغییر آنند.
استان مازندران در 33 سال گذشته بیش از 20 استاندار را به خود دیده ، اما همچنان به پیشرفت واقعی دست نیافته اما برخی کژ اندیشان تنها عامل عدم پیشرفت استان را استانداران می دانند و پس از آزمون و خطاهای بسیار، در گوشه کنار استان شنیده می شود برخی از افراد و جریان های سیاسی دوباره پروژه تغییر استاندار را در دستور کار قرار داده اند .
هر چند تغییر و تحول در پستهای مدیریتی با ارزیابی نقاط ضعف و قوت مدیران و جهت سرعت بخشیدن به کارها انجام می گردد تا افراد تازه نفس ، شایسته و همگام امور را در دست گیرند و سامان دهند اما باید دید که آیا مشکل مازندران استان داران اند؟ سوالی که امروز وجود دارد این است که : اگر مشکل عدم پیشرفت مازندران ، استانداران بوده چرا تغییری در استان با این همه تغییر استاندار دیده نشده است ؟ فارغ از نیات متفاوت افراد و جریان های سیاسی در این ایام که از افرادی با نیت خیر و در چارچوب رفع محرومیت و توسعه استان تا ماهیگران از آب گل آلود را در بر می گیرد، باید دید که چرا مازندران با این همه امکانات و استعداد پیشرفت نمی کند؟ آیا مشکل عدم پیشرفت به تغییر استاندار مازندران ختم می شود ؟ این سوالی است که جواب آن کمک بزرگی به استان و مردم مازندران می کند.
تجربه نشان داده است که جامعه از تغییر پی در پی مدیران در کوتاه مدت همواره آسیب دیده است. با مروری بر مدیریت عالی استان مازندران در می یابیم که تاکنون میانگین دوره مدیریت بر استانداری مازندران کمتر از دوسال بوده است و در بین آن افراد، برخی را به هیچ وجه نمی توان استاندار نامید چرا که عرصه ای برای ظهور و بروز نداشته اند. هر چند تعیین و تغییر استاندار به پیشنهاد وزیر کشور و تصویب هیات دولت است اما با توجه به آسیبهایی که مازندران در سی سال گذشته از تغییر پی در پی مدیریت به خصوص مدیریت عالی دیده است .
تغییر استاندار را در مناسب نمی دانیم. چرا که اولا : فرصت کامل جهت ظهور و بروز برای ارزیابی وی بسر نیامده است. ( البته این بدان معنی نیست که مهندس طاهایی عاری از خطاست و رسانه ها باید نقاط ضعف را به وی گوشزد و از نقاط قوتش حمایت نمایند. )
دوم : عدم وحدت و همدلی بین مدیران در مازندران و مدیران مازنی ارشد و کشوری است که عزمی برای پیشرفت استان در انها دیده نمی شود.
نکته سوم و مهمتر آن که : مشکل مازندران مدیران و بالخصوص مدیر ارشد استان نیست بلکه نوع و سبک مدیریت در استان است که باید تغییر کند آن گاه شاهد استانی با شاخص های توسعه ای بالا را شاهد خواهیم بود./ رضا تیموری/ دریانیوز